Prawo powszechnej grawitacji
Teoria grawitacji została przedstawiona przez Newtona w III księdzePrincipiów. Odwołując się do II i III prawa Keplera oraz analizując ruch planet wokół Słońca, jak również ruch Księżyca wokół Ziemi oraz badając spadek swobodny ciał przy powierzchni Ziemi, Newton sformułował prawo powszechnej grawitacji, a w zasadzie określił cechy oddziaływań grawitacyjnych. Są one proporcjonalne do oddziałujących mas i że są odwrotnie proporcjonalne do kwadratu ich odległości oraz że są powszechne. III księga Principiów zawiera także opisy i objaśnienia zjawisk będących konsekwencjami siły grawitacji. Przedstawimy zatem współczesne sformułowanie prawa powszechnego ciążenia:
Dwa ciała o masach M i m przyciągają się wzajemnie siłą wprost proporcjonalną do iloczynu ich mas i odwrotnie proporcjonalną do kwadratu odległości między nimi.
Określa się je wzorem:
gdzie:
M, m– masy ciał
r – odległość między ciałami
W wyrażeniu występuje tzw. stała grawitacji G, której wartość wynosi: